سفلیس یک عفونت باکتریایی است که معمولاً از طریق روابط جنسی انتقال می‌یابد. این عفونت با انتشار باکتری Treponema pallidum رخ می‌دهد. علیرغم اینکه تلفظ “سیفیلیس” صحیح است، اما بین مردم ممکن است تلفظ “سفلیس” رایج باشد. یک فرد می‌تواند بیش از یک بار به این بیماری مبتلا شود، حتی اگر قبلاً درمان شده باشد. بنابراین، در صورت مشاهده علائم سیفیلیس در خود، آزمایش و درمان سریع امری حیاتی است، زیرا در صورت عدم درمان، این بیماری ممکن است به مشکلات جدی منجر شود.
تجربه، امداد و مراقبتی با عشق
با دکتر فاطمه صالحی
متخصص زنان، زایمان و فلوشیپ فوق تخصصی طب مادر
آفر ویژه دکتر فاطمه صالحی😍
دکتر فاطمه صالحی، متخصص پریناتولوژی با فوق تخصص در حوزه مراقبت و درمان زنان باردار و نوزادان، خدمات خود را در تهران ارائه می‌دهد. اکنون شما می‌توانید با ارتباط از طریق واتساپ، وی را جهت گرفتن وقت مشاوره ملاقات کرده و از تخفیف 10 درصد نیز بهره‌مند شوید. این فرصت را از دست ندهید و با تماس با دکتر فاطمه صالحی، به بهترین مشاوره و مراقبت برای مراقبت از سلامت شما و نوزادتان دست پیدا کنید.
درمان درد ناف در بارداری
بیماری سفلیس چیست؟
سفلیس یک بیماری مقاربتی است که توسط باکتری ترپونما پالیدوم (Treponema pallidum) ایجاد می‌شود.
اولین علامت سفلیس ظاهر یک زخم کوچک بدون درد است که ممکن است در اندام‌های جنسی، راست‌روده یا دهان ظاهر شود. این زخم به نام شانکر شناخته می‌شود و متاسفانه بسیاری از افراد مبتلا اغلب به سرعت آن را تشخیص نمی‌دهند.
تشخیص سفلیس ممکن است چالش‌برانگیز و دشوار باشد؛ زیرا فرد ممکن است سال‌ها بدون نشانی از علائم سفلیس به آن مبتلا باشد.
تشخیص زودهنگام این بیماری می‌تواند از عوارض آن کاسته و درمان آن را آسان‌تر کند. اما اگر سفلیس برای مدت طولانی بدون درمان باقی بماند، می‌تواند به اعضای حیاتی مانند قلب و مغز آسیب جدی وارد کند.
بیماری سیفلیس تنها از طریق تماس مستقیم با شانکرهای سیفلیسی منتشر می‌شود و از طریق استفاده مشترک از توالت فرنگی، لباس، یا حتی ظروف غذا انتقال نمی‌یابد.
هر ساله حدود ۶ میلیون مورد جدید ابتلا به سیفلیس در جهان، در رده سنی ۱۵ تا ۴۹ ساله مشاهده می‌شود.
به گفته برخی تحقیقات، در ایران، سیفلیس به عنوان یک مشکل حاد برای نظام بهداشت و پزشکی کشور و بهداشت مادر و فرزند شناخته نمی‌شود. شیوع سیفلیس در بین ایرانیان اهداکننده خون نیز از ۱۰.۵ مورد در هر ۱۰۰۰۰ مورد کمتر بوده و از سال ۲۰۰۹ کاهش چشمگیری داشته است. اما در گروه‌های پرخطر مانند کودکان خیابانی، کارگران جنسی زن، زندانیان، و مردان بی‌خانمان، شیوع سیفلیس از ۰ تا حداکثر ۷.۲٪ در مطالعات مختلف در استان‌های مختلف برآورد شده است.
علت سفلیس چیست
همانطور که اشاره کردیم، سیفلیس توسط باکتری Treponema pallidum ایجاد می‌شود و فرد آن را از طریق تماس مستقیم با زخم سیفلیس در بدن شخص دیگری دریافت می‌کند. این اتفاق معمولاً طی فعالیت جنسی رخ می‌دهد، اما باکتری‌ها همچنین می‌توانند از طریق بریدگی‌های پوستی یا غشاهای مخاطی نیز وارد بدن شوند.
بیماری سیفلیس توسط صندلی‌های توالت، دستگیره‌های درب، استخرها، وان حمام، لباس‌های مشترک یا ظروف غذا پخش نمی‌شود.
مراحل پیشرفت و علائم سفلیس
بیماری سیفلیس چهار مرحله اصلی دارد که عبارتند از:
۱. مرحله اولیه: در این مرحله، زخم سیفلیس یا شانکر اولیه ظاهر می‌شود. این زخم معمولاً بدون درد است و می‌تواند در نقاط مختلفی از بدن، از جمله اندام‌های جنسی، دهان یا راست‌روده ظاهر شود.
۲. مرحله ثانویه: در این مرحله، علائمی همچون آفت‌های مختلف در پوست و موهای بدن، تب، خستگی، سردرد و گلو درد مشاهده می‌شود.
۳. مرحله نهفته: در این مرحله، باکتری سیفلیس در داخل بدن وجود دارد اما علائم بیماری فعلاً نمایان نیستند. با این حال، بیماری همچنان فعال است و می‌تواند به مراحل بعدی پیشروی کند.
۴. مرحله سوم یا پیشرفته: این مرحله مخرب‌ترین نوع سیفلیس است و می‌تواند به آسیب‌های جدی بر اعضای داخلی مانند قلب، مغز، عصب‌ها و سایر اعضا منجر شود.
چه کسانی بیشتر در معرض سفلیس قرار دارند؟
بیماری سیفلیس می‌تواند هر فردی را تحت تاثیر قرار دهد، اما عواملی مانند رفتارهای جنسی پرخطر و ویژگی‌های مرتبط با یک جمعیت می‌توانند احتمال ابتلا به این عفونت را افزایش دهند. به عنوان مثال، افرادی که فعالیت جنسی زیادی دارند و بدون استفاده از وسایل حفاظتی مثل کاندوم روابط جنسی برقرار می‌کنند، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به سیفلیس قرار دارند.
همچنین، در جوامعی که شیوع بیماری بیشتر است و دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی محدود است، احتمال ابتلا به سیفلیس نیز بیشتر است. بنابراین، آگاهی از عوامل خطر و اتخاذ اقدامات مناسب برای پیشگیری از این بیماری امری حیاتی است.
استفاده نکردن مداوم از کاندوم
علت اصلی انتقال سیفلیس در همه گروه‌ها است. طبق مطالعه مرکزکنترل و پیشگیری از بیماری‌ها، فقط حدود ۲۴ درصد از زنان و ۳۳ درصد از مردان، سنین ۱۵ تا ۴۴ سال به‌طور مداوم از کاندوم استفاده می‌کنند
داشتن شرکای جنسی مختلف و متعدد
برقراری روابط جنسی با شرکای جنسی متعدد احتمال مواجهه با عوامل بیماری سیفلیس را افزایش می‌دهد و فرد را در معرض خطر ابتلا به این بیماری قرار می‌دهد. این خطر به خصوص در مورد شرکای جنسی ناشناس، که افراد از طریق فضای مجازی با آنها آشنا می‌شوند، بیشتر است.
در این موارد، افراد ممکن است اطمینان کافی از وضعیت سلامتی شریک جنسی خود نداشته باشند و بدون استفاده از وسایل حفاظتی مناسب، مانند کاندوم، روابط جنسی برقرار کنند، که این موضوع خطر ابتلا به سیفلیس و بیماری‌های جنسی دیگر را افزایش می‌دهد. بنابراین، اهمیت اطلاعات و آگاهی درباره روش‌های پیشگیری و محافظت در روابط جنسی، به خصوص در مواجهه با شرکای جنسی ناشناس، بسیار حیاتی است.
ادرس دکتر فاطمه صالحی
عوارض و خطرات سفلیس چیست؟
عدم درمان سیفلیس می‌تواند آسیب‌های جدی در بدن ایجاد کند. علاوه بر این، بیماری سیفلیس می‌تواند خطر ابتلا به عفونت HIV را افزایش دهد و در دوران بارداری مشکلات جدی برای زنان ایجاد کند.
به یاد داشته باشید که با شروع درمان، می‌توان از آسیب‌های بعدی این بیماری در آینده جلوگیری کرد؛ اما آسیب‌هایی که قبلاً رخ داده است، قابل جبران نیستند. این همه نکات به ما یادآوری می‌کنند که اهمیت شناخت و درمان سریع سیفلیس برای حفظ سلامتی بسیار ضروری است.
برجستگی های کوچک یا تومورها
در مراحل پایانی بیماری سیفلیس، برجستگی‌هایی به نام گوم (Gummas) بر روی پوست، استخوان‌ها، کبد یا اندام‌های دیگر ایجاد می‌شوند. این گوم‌ها معمولاً پس از درمان با آنتی‌بیوتیک، ناپدید می‌شوند.
مشکلات عصبی
بیماری سفلیس در مراحل پیشرفته می‌تواند باعث بروز برخی مشکلات عصبی نیز شود، از جمله:
– سردرد
– سکته
– مننژیت
– از دست دادن شنوایی
– مشکلات بینایی، از جمله نابینایی
– زوال عقل
– احساس درد و از دست دادن دما
– اختلال عملکرد جنسی در مردان (ناتوانی جنسی)
– بی‌اختیاری مثانه
مشکلات قلبی عروقی
سیفلیس می‌تواند باعث مشکلات قلبی و عروقی در فرد مبتلا شود. آنوریسم یا بیرون‌زدگی عروق یکی از مشکلات ناشی از سفلیس است. آنوریسم ممکن است در شریان آئورت یا سایر عروق خونی رخ دهد. همچنین، سفلیس ممکن است به دریچه‌های قلب آسیب برساند.
سرایت HIV
در بزرگ‌سالان مبتلا به سفلیس یا دیگر زخم‌های دستگاه تناسلی، احتمال ابتلا به ویروس HIV دو تا پنج برابر افزایش خواهد یافت. به این دلیل که زخم‌های سفلیس در مردان و زنان می‌توانند به‌راحتی خونریزی کنند و راهی آسان برای ورود ویروس HIV به جریان خون در هنگام فعالیت جنسی فراهم می‌کنند.
عوارض بارداری و زایمان
سیفلیس می‌تواند در دوران بارداری به جنین منتقل شود، که این انتقال می‌تواند منجر به سیفلیس مادرزادی شود. این وضعیت می‌تواند باعث افزایش شدید خطراتی مانند سقط جنین، تولد نوزاد مرده، یا مرگ نوزاد در چند روز اول زندگی شود.
راه‌های انتقال سفلیس
انتقال از راه جنسی
سیفلیس از طریق تماس زخم عفونی با غشاهای مخاطی در واژن، مقعد، یا دهان حین رابطه جنسی منتقل می‌شود. علاوه بر دخول، سیفلیس می‌تواند از طریق تماس غشای مخاطی با زخم نیز منتقل شود.
با توجه به اینکه علائم سفلیس در مراحل ابتدایی معمولاً مورد توجه قرار نمی‌گیرند، بیماری به سرعت گسترش می‌یابد.
سفلیس همچنین می‌تواند به دلیل قرار گرفتن در معرض زخم‌ها یا زگیل‌های سیفلیسی در مرحله ثانویه نیز منتقل شود. زگیل‌های سیفلیسی می‌توانند باکتری‌های سیفلیس را به راحتی گسترش دهند.
با توجه به اینکه علائم سفلیس در مرحله ثانویه ممکن است عود کنند، فردی که به مرحله نهفته سفلیس وارد شده است، هنوز ممکن است بیماری را منتقل کند.
انتقال غیر جنسی
باکتری سیفلیس بسیار ضعیف و شکننده است و نمی‌تواند از طریق تماس فیزیکی با اشیایی مانند توالت فرنگی یا حوله گسترش یابد.
اما افراد، به‌ویژه کادر بهداشت و پزشکی، در صورت داشتن بریدگی یا خراش در پوست و تماس با زخم سیفلیس، ممکن است در معرض ابتلا به سیفلیس قرار بگیرند.
انتقال از مادر به فرزند
سیفلیس می‌تواند در دوران بارداری یا هنگام زایمان از مادر به نوزادش منتقل شود، که این حالت به عنوان سیفلیس مادرزادی شناخته می‌شود. برای جلوگیری از این نوع انتقال سیفلیس از مادر به جنین، جلوتر توضیح داده خواهد شد.
سفلیس چه زمانی مسری است؟
سیفلیس می‌تواند در دو مرحله اول و مرحله نهفته از بیمار به سایر افراد منتقل شود. این بیماری معمولاً از طریق تماس مستقیم با زخم‌ها یا بثورات جلدی (شانکر) در هنگام رابطه جنسی انتقال می‌یابد. همچنین، سیفلیس می‌تواند از طریق تماس با پوست آسیب‌دیده، نواحی تناسلی و دهان به افراد دیگر منتقل شود. علاوه بر این، زنان باردار آلوده به سیفلیس می‌توانند این بیماری را به نوزاد خود منتقل کنند.
تشخیص سفلیس
در صورتی که شما مشکوک به ابتلا به سیفلیس هستید، حتماً باید به زودی به پزشک مراجعه کنید. پزشکان برای تشخیص دقیق بیماری، اغلب از آزمایش خون استفاده می‌کنند و همچنین معاینه فیزیکی انجام می‌دهند. در صورت وجود زخم، پزشک ممکن است نمونه‌برداری از زخم انجام دهد تا باکتری سیفلیس را تشخیص دهد. این نمونه‌برداری معمولاً از حاشیه زخم، ترشحات چرکی و پوسته‌های شانکر انجام می‌شود.
در صورتی که پزشک مشکلات عصبی فرد را به عنوان عوارض سیفلیس نوع سوم مشاهده کند، ممکن است با انجام بیوپسی نخاع، مایع نخاعی را جمع‌آوری کرده و جهت تشخیص باکتری سیفلیس نمونه را به آزمایشگاه ارجاع دهد.
همچنین برای خانم‌هایی که قصد بارداری دارند، آزمایش غربالگری سیفلیس انجام می‌شود؛ زیرا باکتری‌ها ممکن است در بدن بدون اینکه فرد آن را ادراک کند زندگی کنند. غربالگری در دوران بارداری از ابتلا به سیفلیس مادرزادی جلوگیری می‌کند. سیفلیس مادرزادی می‌تواند برای نوزاد تازه‌متولد آسیب‌های جدی ایجاد کرده و در برخی موارد حتی ممکن است مرگبار باشد.
تست غربالگری VDRL در سفلیس
آزمایش VDRL یک روش تخصصی برای تشخیص عامل سیفلیس است. در این آزمایش، میزان آنتی‌بادی بدن برای مقابله با باکتری سیفلیس (Treponema pallidum) مورد بررسی قرار می‌گیرد. آنتی‌بادی نوعی پروتئین است که توسط سیستم ایمنی برای مقابله با عوامل بیماری‌زا تولید می‌شود. وقتی آنتی‌بادی در بدن افزایش می‌یابد، به این معناست که باکتری در بدن وجود دارد. بنابراین، افزایش میزان آنتی‌بادی در نتیجه آزمایش VDRL، ابتلای شما به سیفلیس را نشان می‌دهد.
نتایج تست VDRL
در تست VDRL، در صورتی که نتیجه تست آنتی‌بادی سیفلیس منفی باشد، به معنای عدم ابتلا به بیماری سیفلیس است. اما اگر تست مثبت شود، این به معنای ابتلا به سیفلیس نیست و فقط احتمال ابتلا به بیماری را نشان می‌دهد.
در صورت تست مثبت، پزشک برای تایید نتیجه ممکن است از آزمایش دقیق‌تری به نام تست تری‌پونمال (treponemal) استفاده کند. در این آزمایش، بررسی می‌شود که آیا آنتی‌بادی تولیدشده ناشی از پاسخ به باکتری سیفلیس است یا خیر. این آزمایش تری‌پونمال به صورت مستقیم باکتری سیفلیس را تشخیص می‌دهد و به عنوان یک تاییدیه بیشتر برای تشخیص بیماری استفاده می‌شود.
آیا سفلیس قابل پیشگیری است؟
بله، متأسفانه در حال حاضر واکسنی برای جلوگیری از سیفلیس در دسترس نیست. اما روش‌های دیگری برای پیشگیری از انتقال این بیماری وجود دارد. استفاده از روش‌های محافظت‌شده هنگام روابط جنسی، به عنوان مثال استفاده از کاندوم، می‌تواند از انتقال سیفلیس جلوگیری کند. اما توجه داشته باشید که استفاده از کاندوم تنها زمانی موثر است که کاندوم بطور کامل و اصولی بر روی زخم یا شانکر قرار گیرد.
به علاوه، آموزش‌های بهداشتی مرتبط با روابط جنسی سالم و ایمن، از جمله انتخاب شریک جنسی با دقت، افزایش آگاهی درباره علایم و خطرات سیفلیس، و ارتقاء ارتباط با پزشک برای آزمایش‌های منظم، نقش مهمی در پیشگیری از انتقال سیفلیس دارند.
با این حال، شستشوی ناحیه تناسلی یا دوش گرفتن بعد از روابط جنسی نمی‌تواند از عفونت جلوگیری کند، بنابراین استفاده از روش‌های محافظتی اثربخش‌تر است.
درمان سفلیس
درمان سیفلیس از طریق مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها انجام می‌شود، و پنی‌سیلین یکی از انتخاب‌های اصلی برای درمان سیفلیس در مراحل اولیه و ثانویه است. پنی‌سیلین معمولاً به خوبی مؤثر است و بسیاری از افراد به آن حساسیت ندارند. اما اگر فردی حساسیتی نسبت به پنی‌سیلین داشته باشد، ممکن است پزشک از آنتی‌بیوتیک‌های دیگری مانند داکسی سایکلین، آزیترومایسین، یا سفتریاکسون استفاده کند.
در صورت ابتلا به سیفلیس عصبی، معمولاً پنی‌سیلین وریدی به صورت روزانه تجویز می‌شود و گاهی اوقات برای درمان، نیاز به بستری کوتاه‌مدت در بیمارستان وجود دارد.
تأخیر در تشخیص و درمان سیفلیس ممکن است عوارض جدی و غیرقابل برگشتی را برجای بگذارد. درمان با آنتی‌بیوتیک‌ها هدف اصلی کاهش درد و ناراحتی بیمار است، علاوه بر این که باعث از بین بردن باکتری‌های عامل بیماری می‌شود.
آیا امکان انتقال سیفلیس از راه غیرجنسی وجود دارد؟
سفلیس یک بیماری عفونی مزمن است که توسط باکتری Treponema pallidum ایجاد می‌شود. این بیماری معمولاً از طریق تماس جنسی یا از مادر به نوزاد منتقل می‌شود، اما ممکن است با تماس غیرجنسی در شرایط بهداشتی نامناسب نیز منتقل شود. راه‌های اصلی انتقال سفلیس شامل سکس واژنی، سکس دهانی و سکس مقعدی است.
انتقال سفلیس از طریق خون نیز ممکن است، اما از سال ۱۹۳۸ اهداکنندگان خون تست سفلیس می‌گیرند تا جلوی انتقال آن از این طریق را بگیرند.
با این حال، انتقال سفلیس از طریق توالت، استخر و اشیا منتقل نمی‌شود. همچنین، کادر درمان و بهداشت در صورتی که با زخم بیماران تماس داشته باشند، ممکن است به سیفلیس مبتلا شوند.
چه مدت طول می‌کشد تا سفلیس بهبود یابد؟
فرد مبتلا به سیفلیس ممکن است به طور کلی احساس ضعف و خستگی کند. علاوه بر این، در مرحله ثانویه سیفلیس، نشانه‌ها و علائم خودبه‌خود و بدون درمان در طی ۲ تا ۶ هفته از بین می‌روند. اما باید توجه داشت که فرد همچنان سیفلیس دارد و این مرحله نهفتگی خطرناک است.
حتی اگر علائم و نشانه‌هایی نداشته باشید، مراجعه به پزشک بسیار مهم است. پزشک می‌تواند با انجام آزمایش‌های مناسب و بررسی‌های دقیق، وضعیت شما را ارزیابی کرده و در صورت لزوم درمان مناسب را به شما تجویز کند. بنابراین، هرگز نباید از مراجعه به پزشک صرف نظر کرد، حتی اگر به نشانه‌های مشخصی از بیماری مبتلا نباشید.
علائم سفلیس تناسلی در مردان چیست؟
بله، درست است که زخم‌های سیفلیس تناسلی در مردان معمولاً در اندام تناسلی یا اطراف آن، اطراف مقعد یا مقعد، و یا در دهان و اطراف آن ایجاد می‌شوند. این زخم‌ها معمولاً (اما نه همیشه) سفت، گرد و بدون درد هستند. همچنین، علائم سیفلیس ثانویه ممکن است شامل بثورات پوستی، تورم غدد لنفاوی و تب باشد. اگر این علائم را تجربه می‌کنید، باید به زودی به پزشک مراجعه کنید تا تشخیص دقیق گرفته و درمان مناسب انجام شود.
آیا سفلیس مانند جوش ظاهر می‌شود؟
درست است که مرحله اول یا سیفلیس اولیه معمولاً با ظاهر یک زخم بدون درد – که به آن شانکر نیز گفته می‌شود – نمایان می‌شود. این زخم معمولاً به صورت برآمدگی مایل به رنگ قرمز ظاهر می‌شود و سپس باز و زخم می‌شود و اغلب چرک ترشح می‌کند تا زمانی که پوسته ایجاد شود. این زخم ممکن است در هر کجایی از بدن که باکتری سیفلیس وارد شود، ظاهر شود. به هر حال، باید توجه داشت که در برخی موارد، زخم ممکن است در محل‌هایی قابل مشاهده نباشد ولی با آزمایش‌های خونی قابل تشخیص باشد. در صورت مشاهده هرگونه زخم یا علایم مشکوک، بهتر است به زودی به پزشک مراجعه کنید.
آیا بیماری سفلیس بو ایجاد می‌کند؟
درست است که علائم سفلیس معمولاً ظرف ۴ هفته پس از مواجهه ظاهر می‌شوند. در زنان، علائم سفلیس ممکن است شامل موارد زیر باشد:
1. التهاب دستگاه تناسلی: شامل التهاب و تحریک در محیط داخلی و خارجی دستگاه تناسلی، که ممکن است با درد، قرمزی، و تورم همراه باشد.
2. ترشحات واژن: ترشحات واژن ممکن است به صورت ناسازگاری با بدون، زرد، یا سبز و با بوی بد، از واژن ترشح شوند. این ترشحات معمولاً نشانه‌ای از التهاب یا عفونت در دستگاه تناسلی هستند.
در صورت تجربه هر یک از این علائم، بهتر است به زودی به پزشک مراجعه کرده و تشخیص و درمان مناسب را دریافت کنید.
سفلیس در زنان چگونه است؟
بصورت قرمز لکه‌دار ممکن است در هر نقطه‌ای از بدن فرد مبتلا ظاهر شوند، اما اغلب در کف دست‌ها یا کف پا ایجاد می‌شوند. همچنین، رشد پوست‌های ریز (شبیه زگیل‌های تناسلی) نیز می‌تواند مشاهده شود. در خانم‌ها، این ضایعات غالباً در بخش بیرونی آلت تناسلی (فرج) مشاهده می‌شود و ممکن است در مردان و زنان در اطراف مقعد نیز ظاهر شوند. به علاوه، لکه‌های سفید در دهان نیز ممکن است دیده شود که نشانه‌ای از عفونت سیفلیس در مرحله‌های پیشرفته‌تر می‌باشند. در صورت تجربه هر یک از این علائم، باید به زودی به پزشک مراجعه کرده و تشخیص و درمان مناسب را دریافت کنید.
سفلیس روی زبان چه شکلی است؟
در طی اولین مرحله از عفونت سیفلیس، ممکن است به صورت زخمی به نام شانکر، بر روی لب‌ها، نوک زبان، لثه‌ها یا انتهای دهان نزدیک لوزه‌ها ظاهر شود. این شانکرها به‌صورت لکه‌های کوچک قرمز ظاهر می‌شوند و به زخم‌های بزرگ‌تر و بازتری تبدیل می‌شوند که معمولاً قرمز، زرد یا خاکستری رنگ هستند. این زخم‌ها ممکن است بدون درد باشند و با گذشت زمان، به طور خودبخود بهبود یافته و به فاز غیرعفونی برود. اما با این حال، باید به زودی به پزشک مراجعه کرده و تشخیص و درمان مناسب را دریافت کنید.
حرف آخر با دکتر فاطمه صالحی
سفلیس مانند سایر بیماری‌های منتقله از راه جنسی قابل‌پیشگیری است، اما پیشگیری از آن چالش بیشتری دارد. زیرا زخم‌های سفلیس می‌تواند در بخش‌هایی از بدن مانند رکتوم و واژن باشد که فرد مبتلا از آن بی‌اطلاع است. بنابراین، ممکن است کاندوم کاملاً زخم‌ها را نپوشاند و انتقال این بیماری به شریک زندگی شما را ممکن سازد.
بهترین روش پیشگیری از سفلیس تناسلی در مردان و زنان، اجتناب از رفتارهای جنسی پرخطر است. در صورت تشخیص به‌موقع، می‌توان از عوارض آن جلوگیری کرد. اگر احتمال می‌دهید که به سیفلیس مبتلا شده‌اید یا علائم آن را مشاهده می‌کنید، در قدم اول به پزشک داخلی، اورولوژیست یا دکتر زنان مراجعه کنید. پزشک بعد از بررسی علائم و در صورت تشخیص سفلیس، ممکن است شما را جهت معاینه تخصصی به پزشک متخصص بیماری‌های عفونی ارجاع دهد.
در پایان، حفاظت از سلامت زنان و جنین‌ها برای من به عنوان یک پزشک جراح متخصص زنان و زایمان، یک تعهد عظیم محسوب می‌شود. هدف من ایجاد تجربه‌های ایمن و مطمئن برای هر زن باردار و خانواده‌اش است. در این مسیر، با اطمینان و اعتماد متقابل، هر روز به نقش جذاب و حیاتی که برای سلامت و خوشبختی زنان و خانواده‌ها ایفا می‌کنم، پیش می‌روم. اگر سوال یا نگرانی دارید، همیشه در دسترس هستم تا شما را راهنمایی کنم و حمایت کنم.
با سپاس از شما و آرزوی بهترین‌ها برای سلامتی و شادی برای شما
